Yüzyıllar önce, Hint dul kadınlar, sıklıkla toplumdan dışlanma ve kınama gibi düşünülemeyecek kadar acı çekti.

Geçmişte, bazıları kocasının cenaze odun yığınında yakılması gibi korkunç bir uygulamaya bile maruz kaldılar.

Bu gelenek, bağlılık ve sevgiyi simgelemek için yapılmış olsa da, 1829’da İngiliz yetkilileri tarafından yasaklandı.

Bugün, Hindistan’daki dul kadınların durumu hala zor. Birçokları marjinalleştirilmiş ve yoksulluk içinde yaşamaktadır, özellikle Vrindavan gibi “dul kadınların şehri” olarak bilinen yerlerde.

Yasal reformlara rağmen, dul kadınlar hala ayrımcılık ve sosyal kısıtlamalarla karşı karşıya kalıyor, beyaz sari giyme ve diyet kısıtlamalarına uyma gibi.

Sati uygulamasının büyük ölçüde sona ermesine rağmen, dul kadınların mücadeleleri devam ediyor, toplumsal değişim ve savunmasız bireylere destek için sürekli bir ihtiyacı vurguluyor.

Düşünceleriniz nelerdir?

Yorumlarınızı paylaşın!